İsa Mesih Tanrı’nın Yetkisine Sahiptir

Tanrı’nın İsa’da olan yetkisi, Mesih’in tapınılma hakkını üzerine almasında görülür. İsa ayrıca, Kendisini diriltme gücüne sahip olduğunu ve bunun yanısıra Tanrı’nın yetkisiyle konuşma gücüne sahip olduğunu iddia etmiştir.

Kendisine Tapınılmayı Kabul Eder

Kutsal Yazılar’da tapınma konusu kadar açıkça bahsedilen konu az bulunur. Hem Eski Antlaşma, hem de Yeni Antlaşma sadece Tanrı’ya tapınılması gerektiğini vurgulamaktadır. İsa Şeytan’a şöyle demiştir: “Rabbin olan Tanrı’ya tapınacaksın ve yalnızca O’na kulluk edeceksin” (Matta 4:10; Luka 4:8). Hiçbir insana veya meleğe tapınılmaması gerekiyordu (Matta 4:10; Esinleme 19:20; 22:8, 9). Tanrı’nın “görkemini” başkasına vermeyeceği yazılmıştır (İşaya 42:8).

Yeni Antlaşma, tapınma için Grekçe “proskuneo” kelimesini kullanır. İsa’nın, Şeytana sadece Tanrı’ya tapınılmasını söylediğinde kullanmış olduğu kelime budur. Tanrı’ya tapınma konusunda en çok kullanılan kelime budur (Yuhanna 4:24; Esinleme 5:14; 7:11; 11:16; v.b.).

İsa bir adamı iyileştirdikten sonra, iyileşen adam şöyle demiştir; ” ‘Rab iman ediyorum’ diyerek İsaya tapındı” (Yuhanna 9:38). Aynı Grekçe kelime Matta 14:33’te İsa’nın öğrencileri O’nu suyun üzerinde yürürken görünce, İsa’ya tapındıklarında da kullanılmıştır. Başka bir yerde de İsa’nın dirilmiş olduğunu gören öğrenciler “…yaklaşıp İsa’nın ayaklarına sarıldılar, O’na tapınmaya başladılar” (Matta 28:9). Görmüş olduğumuz gibi, dirilişten önce ve sonra İsa Kendisine tapınılmayı kabul etmiştir. Sadece Tanrı’ya tapınılmasını söyleyip Şeytan’ı azarlayan İsa, Kendisine tapınılmasına karşı çıkmamıştır, çünkü “sadece Tanrı’ya tapınılması gerekir.” İsa Kendisine tapınılmasına izin vermiştir.

İbraniler 1:6’da Tanrı’nın meleklerinin İsa’ya tapınmaları (proskuneo) yazılmıştır. Esinleme 5:8-14’te hamd ve tapınmayla ilgili bir bölüm tamamen Kuzu’ya (İsa) ve Tanrı’ya adanmıştır. Bir ayette Pavlus, yerde ve gökteki bütün dizlerin İsa Mesih’in adı anıldığında diz çökeceğini ve İsa Mesih’in Rab olduğunu itaraf edeceğini yazmıştır (Filipililer 2:10, 11). Yeni Antlaşma’da birçok kez iman ve ümit kaynağı olan Tanrı Oğlu’na tapınılır.

Yeni Antlaşma topluluğunun ve yüzyıllar boyunca süregelen tüm inanlı topluluklarının birleşik tanıklığı, tapınmanın Baba, Oğul ve Kutsal Ruh olan Tanrı’ya yapılmasına yöneliktir.

Kendisini Diriltme Yetkisi Vardı

İsa, bir insan olarak ölüme mahkum edildiğinde bile, sadece Tanrı’nın sahip olabileceği bir güçle Kendisini diriltme gücüne ve yetkisine sahip olduğunu iddia etmiştir. Bazıları şöyle düşünebilir; “Eğer İsa Mesih Tanrı’ysa Kendisini nasıl diriltebilir?” Yuhanna 2:19’da İsa şöyle der: “Bu tapınağı yıkın (Kendi bedeninden bahsediyor, a. 21), üç günde onu yeniden kuracağım.” Kendi yaşamıyla ilgili şöyle söylemiştir: “Canımı vermeye de tekrar geri almaya da yetkim var” (Yuhanna 10:18).

İsa Tanrı Gibi Konuşmuştur

İsa sadece Tanrı’nın adlarını, ünvanlarını, niteliklerini, gücünü ve Kendisini diriltme yetkisini almakla kalmamış, bunun yanısıra sadece Tanrı’nın konuştuğu tarzda konuşmuştur. Ferisiler bir ara O’nu tutuklamak üzere asker göndermiş, fakat askerler elleri boş dönmüşlerdi. O’nu neden tutuklamadıkları sorulunca, verebildikleri tek cevap; “Hiç kimse hiçbir zaman bu adamın konuştuğu gibi konuşmamıştır” olmuştur (Yuhanna 7:46). Gerçekten de öyleydi.

İncil’i İsa’nın konuşmalarındaki yetkiden etkilenmeden okumak olanaksızdır. İnsanları Kendisine çağırmış, Kendisini izlemelerini ve hatta yaşamlarını kendisine adamalarını söylemiştir. Dinleyicilerinin karşısında eşsiz bir yetkiyle konuşmuştur. Din bilginleri ve Ferisiler gibi, diğer öğretmenler sözlerini haklı çıkarmak için, sözlerini Yeşaya ve peygamberlerin kitaplarına bağlıyorlardı. İsa, “size diyorum ki…” diyordu. Olaylar O’nun yetkisini onaylıyordu. Cinler O’nun sözünden kaçıyor, rüzgâr ve deniz O’nun buyruğuyla sakinleşiyor, ölüler diriliyor, sakatlar yürüyor ve körler görüyordu. C.S. Lewis şöyle yazmıştır:

Kutsal Kitab’a Dayalı,İsa’nın ve Yahve’nin Bir Olduğunu Gösteren Adlar,Ünvanlar ve Nitelikler İndeksi–1.Korintliler 8:6