| Soru : Dönemsel teoloji nedir ve Kutsal Kitap’a uygun mudur? Yanıt: Dönemsel teoloji, iki ana ayırıcı özelliği olan bir teoloji sistemidir. 1) Kutsal Kitap’ı, özellikle de Kutsal Kitap peygamberliğini tutarlı bir biçimde harfi olarak yorumlamak. 2) Tanrı’nın programında İsrail ile kilise arasında bir ayrım yapmak.Dönemsel teolojiyi savunanlar, yorum bilim ilkelerinin, her sözcüğe günlük kullanımda sahip olduğu anlamı vermek demek olan harfi yorum olduğunu savunurlar. Bu yönteme göre, bütün semboller, mecazlar ve tiplemeler hep açık ve sade bir şekilde yorumlanır ve bu da harfi yoruma haçbir şekilde aykırı değildir. Semboller ve mecazi sözlerin bile arkasında harfi anlamlar bulunmaktadır.Bunun Kutsal Yazılar’a en iyi bakış biçimi olmasının en az üç nedeni vardır. İlk olarak, felsefi olarak, dilin kendisinin amacı, onu harfi bir şekilde yorumlamamızı talep ediyor gibidir. Dil, Tanrı tarafından insanlarla iletişim kurabilmek amacıyla verilmişti. İkinci neden Kutsal Kitapsal’dır. Eski Antlaşma’da İsa Mesih hakkında yer alan her peygamberlik harfiyen yerine gelmişti. İsa’nın doğumu, hizmeti, ölümü ve dirilişi hep Eski Antlaşma’nın önceden bildirdiği şekilde gerçekleşti. Yeni Antlaşma olan İncil’de bu peygamberliklerin mecazi olarak yerine geldiği hiçbir durum yoktur. Bu gerçek de harfi yöntemin doğru olduğunu kuvvetli bir şekilde yansıtır. Eğer Kutsal Yazılar’ı etüt ederken harfi yorum kullanılmazsa Kutsal Kitap’ı anlamak için objektif bir standart kalmaz. Herkes Kutsal Kitap’ı kendi kafasına göre yorumlayabilir. Kutsal Kitap yorumu, “Kutsal Kitap şöyle diyor” yerine, “Bu ayetler bana şöyle diyor” şeklinde dejenere olur. Ne yazık ki, günümüzde Kutsal Kitapsal yorum adı verilen şeylerin çoğunda durum böyledir.Dönemsel teoloji, Tanrı’nın İsrail ve kilise olmak üzere iki ayrı halkı olduğunu öğretir. Dönemsel teolojiye inananlar, kurtuluşun her zaman imanla olduğuna, Eski Antlaşma zamanında Tanrı’ya ve Yeni Antlaşma olan İncil zamanında da özellikle Oğul Tanrı’ya imanla olduğuna inanırlar. Dönemsel teolojiye inananlar, Tanrı’nın programında kilisenin İsrail’in yerini almadığını ve Eski Antlaşma’da İsrail’e verilen vaatlerin kiliseye transfer edilmediğini savunurlar. Tanrı’nın Eski Antlaşma’da (toprak, soylarının ve bereketlerinin çok olacağı hakkında) İsrail’e verdiği vaatlerin nihai olarak Vahiy Kitabı’nın 20’ci bölümünde sözü edilen 1000 yıllık dönemde yerine geleceğine inanırlar. Dönemsel teolojiye inananlar, Tanrı’nın bu çağda dikkatini kilisede odakladığı gibi, gelecekte dikkatini yine İsrail’de odaklayacağına inanırlar (Romalılar 9-11).Bu sistemi bir temel olarak kullanarak, dönemsel teolojiye inananlar Kutsal Kitap’ın yedi dönem olarak organize edildiği şeklinde bir anlayışa varmışlardır. Bu dönemler şunlardır: Masumiyet (Yaratılış 1:1–3:7), vicdan (Yaratılış 3:8–8:22), insansal hükümet (Yaratılış 9:1–11:32), vaat (Yaratılış 12:1–Mısır’dan Çıkış 19:25), yasa (Mısır’dan Çıkış 20:1–Elçilerin İşleri 2:4), lütuf (Elçilerin İşleri 2:4–Vahiy 20:3) ve İsa Mesih’in bin yıllık egemenliği (Vahiy 20:4-6). Bu dönemlerin kurtuluş yolları değil, Tanrı’nın insanları ele alış biçimleri olduğunu tekrar etmek istiyorum.Bir sistem olarak, dönemsel teoloji, Rab İsa Mesih’in dünyaya bin yıllık dönemden önce geleceği ve genellikle de inanlıların Büyük Sıkıntı döneminden önce göğe alınacakları yorumuyla sonuçlanır. Özetlemek gerekirse, dönemsel teoloji, Kutsal Kitap peygamberliğinin harfi yorumunu vurgulayan, İsrail ve kilise arasında açık bir ayrılık olduğunu kabul eden ve Kutsal Kitap’ı sunduğu farklı dönemlere göre organize eden bir teolojik sistemdir. |